hala aynı demek isterdim gittiğimde gördüm ki değişmeyen tek şey öğretmen lojmanının bahçesi hala delik deşik taşlar hala çocukların dizlerini parçalıyor büyük ihtimalle duvarlarındaki demirler kırık hala çocuklar düşüyordur ordan.ölen balığımı gömdüğüm yer hala toprak...kaldığımız apartmanın dış cephesi değişmiş tüm balkonlarında oturduğum o apartmanın artık balkonları yok...e tabi yazın çocukların üstüne balkondan kovayla su döken sultan halada yok. sahi napıyo acaba...çekirge dolu dut ağacını kesmişler. çekirge konmuştu üstüme çok korkmuştum ama sevinmedim...karşıda yıllara direnen bakkal hala açık el değiştirdi falan ama direniyor işte...arabalar azdı o zamanlar şuan çocuklara oyun alanı kalmamış hee yer araba yazık...hoş pek çocukta göremedim etrafta bizim gibi sabahnan çıkıp gece 12 ye kadar sokakta oynamak ne bilmiyorlar ki.aşağıdaki asma hala duruyor hahaha paten binerken kırmıştır biz onu ama tekrar büyümüş.
17 yıl sonra bizden hiç bi eser olmayan o mahalle o apartman...tanıdığım kimse yok herkes dağıldı hatta aynı seneler içinde boşalttık apartmanı ama annem bile der ordaki komşuluğu hiç bulamadım diye...düşünsenize sabah olunca tüm dairelerin kapısı açılırdı hiç kapanmazdı tüm daireler ortak gibi sanırım hayatımın en güzel yılları orda geçti...